Nowe promienie z miasta Września nakreślili na mapie do Solecznik szanowni goście Jarosław, Robert, Sławek
"My z Tobą Boże rozmawiać chcemy,lecz "Vater unser" nie rozumiemy,i nikt nie zmusi nas Ciebie tak zwać,boś Ty nie Vater, lecz Ojciec nasz."– anonimowy wiersz napisany przez dzieci wrzesińskie 1901 Dzieci polskie walczyły o modlitwę w ojczystym języku, za co byli ukarani. Wiele pokoleń na tereźniejszej Litwie, Białorusi mieszka codziennie walcząc o zachowanie ojczystego języku, tradycji chrześcijańskich. Tak na dopomóż Bóg!
Stowarzyczenie Kibiców Lecha Poznań czcząc pamięć dzieci Wrzesińskich sprzedawali majeczki, a na zebrane pieniądze przywieźli pomoc charytatywną polakom na Kresach. W ten sam moment zrobione paczki żywnościowe rozieźliśmy osobom mieszkającym na Białorusi.
Różnice w talentach są po to, aby wzajemnie się wspomagać i dzielić. Skłonność do wywyższania siebie i podporządkowywania sobie innych jest dziełem szatańskim. Siła jest po to, aby wspomagać i podnosić - nie, żeby zniewalać, poniżać i wykorzystywać. Za skrzywdzonymi ja się ujmę i Sprawiedliwość moja dotknie każdego. Ostatni naprawdę staną się pierwszymi. (Słowo pouczenie, 100)
Chwalimy Pana, gdyż prowadzi do Solecznik, do wspólnoty Miłosierdzia Bożego rodaków z pomocą. Pomoc szerzymy dalej, na Białoruś.
ŚWIADECTWO https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=10158204506161160&id=538691159
BYLIŚMY NA GRANICY Z BIAŁORUSIĄ.
Opis naszej wizyty na Wileńszczyźnie z darami dla naszych Rodaków na Kresach.
GENEZA
Pomysł zbiórki darów dla naszych Rodaków na Litwie pojawił się po zorganizowanych przez nas w maju obchodach 120. Rocznicy Strajku Dzieci Wrzesińskich.
Cały zysk ze sprzedaży dodatkowej puli okolicznościowych koszulek rocznicowych postanowiliśmy przeznaczyć na pomoc dla Kresowian.
Polacy na Litwie i Białorusi borykają się z wieloma systemowymi trudnościami w pielęgnowaniu swojej polskości, dlatego uznaliśmy, że nasza pomoc dla nich pokaże przede wszystkim naszym małym Rodakom z tamtych terenów, że o nich pamiętamy, tak jak pamiętamy o naszych Dzieciach Wrzesińskich z 1901 roku.
ZBIÓRKA
Zysk ze sprzedaży koszulek zamknął się w kwocie ok 2000 PLN, za co zakupiliśmy artykuły spożywcze.
Dodatkowo, dzięki uprzejmości sieci PSS Społem, Intermarche i Kaufland, w dniach 30.10 – 09.11 prowadziliśmy na terenie tych sklepów zbiórkę charytatywną pod hasłem „Wrześnianie dzieciom na Kresach".
Dzięki ofiarności mieszkańców naszego miasta zebraliśmy łącznie prawie PÓŁ TONY darów, m.in. 160 litów oleju, 110 kg mąki, 55 kg cukru, 55 kg ryżu i kaszy, 35 kg makaronów, 35 kg słodyczy i wiele innych artykułów spożywczych i szkolnych.
Kolejne dwa dni to pakowanie darów i przygotowania do wyjazdu.
PODRÓŻ i WILNO
Wyruszamy w drogę busem (dziękujemy p. Jackowi Staszakowi za jego użyczenie!) w piątek 12 listopada o 5:30 rano.
Przed nami 750 km do Wilna, które jest naszym pierwszym przystankiem.
Po drodze odwiedzamy kilka miejsc związanych z historią Polski, m.in. pomnik upamiętniający ofiary Obławy Augustowskiej.
Podróż, choć długa i męcząca, upływa bez przeszkód i kontroli i późnym popołudniem docieramy do, jeszcze nie tak dawno, jednego z piękniejszych polskich miast, a obecnie stolicy Litwy – Wilna.
Wilno to prawie 600 tysięczne miasto, w którym krajobraz nowoczesnych biurowców i pięknego Starego Miasta przeplata się z drewnianymi chatami i szarymi, postkomunistycznymi blokami z kratami w oknach.
Wieczorem nasze kroki skierowaliśmy na wileńską starówkę, do Panny Świętej co w Ostrej świeci Bramie.
Na drugi dzień rano odwiedziliśmy Cmentarz Na Rossie, Katedrę Wileńską i miejsce pamięci w Ponarach.
Wielość polskich akcentów i wszechobecny język polski nie były oczywiście dla nas zaskoczeniem, ale stanowiły i tak tylko preludium do lekcji patriotyzmu, której mieliśmy doświadczyć w Solecznikach, czyli naszego miejsca docelowego.
SOLECZNIKI czyli „MAŁA POLSKA".
Soleczniki (po litewsku Salcininkai) to 7 tysięczne miasteczko, ok. 50 km na południe od Wilna.
Gmina Soleczniki jest niewiele mniejsza od naszej gminy Września, zamieszkuje ją 40 tys. mieszkańców, z czego ponad 32 tys. (80 %) to Polacy.
Słusznie jest więc nazywana Małą Polską.
Mogliśmy się o tym przekonać od samego naszego przyjazdu – z Panem Tadeuszem Romanowskim spotkaliśmy się na głównym placu miasta, pod pomnikiem Adama Mickiewicza.
Pan Tadeusz to założyciel polskiej Wspólnoty Miłosierdzia Bożego w Solecznikach, człowiek wielkiego serca, który codziennie niesie pomoc potrzebującym Rodakom na Litwie i Białorusi.
Bagaże zostawiliśmy w internacie przy polskiej szkole, gdzie nocowaliśmy, a następnie udaliśmy się do siedziby Wspólnoty, gdzie w magazynie rozładowaliśmy przywiezione przez nas produkty.
Przygotowaliśmy jednocześnie ok 30 paczek, które jeszcze tego samego dnia mieliśmy porozdawać potrzebującym rodzinom.
Mieliśmy też okazję poznać Andrzejka i Olę, a także małego Wiktora, który przyjechał aż spod Wilna, żeby odebrać paczkę z pomocą.
Po obiedzie udaliśmy się w bardzo zaskakujące dla nas miejsce...
NA GRANICY Z BIAŁORUSIĄ
Sytuacja ekonomiczna na Litwie uległa przez ostatnie 10 lat znacznej poprawie, choć nadal jest bardzo dużo polskich rodzin, które potrzebują pomocy.
Obecnie jednak zdecydowana większość darów przywiezionych przez różne organizacje do Solecznik trafia do polskich rodzin... na Białorusi, gdzie sytuacja jest zdecydowanie gorsza.
Mogliśmy się o tym przekonać osobiście na litewsko/białoruskim przejściu granicznym, oddalonym od Solecznik tylko o kilka km, gdzie rozdaliśmy Polakom z Białorusi ok 30 paczek z polską żywnością (...).
Przede wszystkim mieliśmy jednak okazję na dłuższe rozmowy z naszymi „Rodakami z drugiej strony granicy UE", mogliśmy poznać ich sytuację ekonomiczną i społeczną.
Trudno słowami opisać wszystko co usłyszeliśmy.
Kilka cytatów:
„Praca w kołchozie po 12 godzin od poniedziałku do soboty za (równowartość) 80 euro miesięczne".
„Nam nie wolno nie tylko rozmawiać o tym co się dzieje. Nam nie wolno o tym myśleć".
„Podzielone rodziny, gdzie brat donosi na brata".
„Dzisiaj jest człowiek, jutro go nie ma".
Moc wzruszeń (...).
„MAŁA POLSKA" i powrót do WIELKOPOLSKI
Wieczór spędziliśmy na rozmowie z Panem Tadeuszem.
O polskiej szkole, o ich warunkach życia, o trwaniu w polskości, o wierze, o przeszłości, o obecnej sytuacji polskiej mniejszości na Litwie.
Kilka miesięcy temu Litwa mierzyła się z problemem nielegalnych imigrantów, którzy przedarli się na jej terytorium.
Zgadnijcie gdzie władze litewskie planowały założyć tymczasowy obóz dla imigrantów.
Tak, w Dziewieniszkach, niedaleko Solecznik, zamieszkałych niemal w całości przez Polaków.
Dopiero głośny protest polskich dzieci z „Małej Polski" i medialne nagłośnienie sprawy spowodowało zmianę decyzji rządu litewskiego i budowę ośrodka w innym miejscu.
Strajk Dzieci Wrzesińskich. 120 lat później strajk polskich dzieci z Solecznik.
Niedziela rano to msza św. w Butrymańcach, w jednym z 13 polskich kościołów, kolejne rozmowy z naszymi Rodakami i czas na powrót do domu.
Nie mówimy żegnajcie.
Mówimy DO ZOBACZENIA!
Była to dla nas niesamowita lekcja patriotyzmu.
Miłość do Ojczyzny, której byliśmy tam świadkami na długo zapadnie nam w pamięć.
Na koniec chcielibyśmy podziękować:
Panu Tadeuszowi za wspaniałą lekcję patriotyzmu i miłosierdzia.
Emilce, Ani, Sebastianowi i Kacprowi, którzy nie mogli być tam z nami.
Wszystkim członkom FC Września.
Prezesowi i pracownikom PSS Społem, pani Alinie i firmie Kaufland, Przemkowi i firmie Intermarche.
Panu Jackowi Staszakowi.
Radiu Września i Wiadomościom Wrzesińskim.
Firmie Techpak.
Maciejowi oraz paniom Renacie i Agnieszce.
Przede wszystkim mieszkańcom Wrześni za ofiarne i dobre serca.
Jarek, Robert i Sławek
C.D.N.
